හදවතින්ම ශ්‍රී ලාංකිකයි.... !

මට මේ සිද්දිය මතක් උනේ "සයිබර් ලංකා" එකේ මේ කතාව කියෙවුවට පස්සේ.මංජුල තිලකරත්න මහතා සහ මගීන් . ඒක කියවලා එන්නකෝ ඉස්සෙල්ලාම

මේකයි සිද්දිය.

මේ කියවන ඔබලාට මතක ඇති මීට මාස හත අටක ( දිනය මතක නැත, ආ මාර්තු 16 රෑ ( ගූගල් දෙවියන්ට පින්සිදු වේ වා) ) ලංකාවේ කෞතුකාගාරය හොරු බින්ද කියලා. මාසයක් විතර මේ ගැන කතාවුනා. කඩු ගැන කතා වුනා. රූපවාහිනියේ , පත්තරේ මේ ගැන ලොකු ඉඩක් වෙන් වුනා. කවුරු කවුරුත් කතා කරේ මේ ගැනමයි. කන්න ගියත්, බස් එක එනකන් හෝල්ට් එකේ ඉන්න කොටත්, චුට්ටක අනුමත වුන වෙලාවටත් කතා වුනේම මේ ගැන. බේබිලා ගැන කියවුනා, දුටු ගැමුණුලා ගැන කියවුනා. එහෙම තියෙද්දි පැහැරගෙන ගිහින් නිරපරාදේ ගුටි දීපු සිකුරිටිකෙනෙක් ගැන කියවුනා. කැමරා ගැන කියවුනා. ( දැන් ඔබත් මෙහෙම කර තිබෙනවානම් නම් ෂෙයා කරන්න, මූණු පොතෙන් ඇඩ් එකක්). කොටින්ම මේක තමයි ප්‍රධාන මාතෘකාව වුනේ මිනිස්සුන්ගේ.

ඊට පස්සේ සුපුරුදු නිහඩ තාවය. කටු ගෙයක් නෑ ගානටයි ඔක්කොම හිටියේ, ඉදලා හිටලා පොලිස්පති තුමා වගේ කට්ටිය පොඩි ජෝක් එකක් කරා ඇරෙන්න මේ ගැන මතකයක් තිබ්බෙම නෑ. මිනිස්සුන්ට කතා කරන්න ඕන තරම් මාතෘකා හැදුනා. අපේ දෙශපාලක තුමාලට පින් සිද්දවෙන්න කාටවත් කන ගමන් කතා කරන්න මාතෘකාවක් නැති වුනේම නෑ. බස් හෝල්ට් එකේ ඉන්න ගමන් කාගේ හරි රෙදි ගලවන්න පුළුවන් කම තිබ්බා. ඒකත් කොයි තරම වැදගත් ද නේද.

දැන් මම මේ කියන අත්දැකීමට මුහුණ දුන්නේ ඊටත් මාස කීපයකට පස්සේ. මීට මාස එක හමාරකට දෙක්කට කලින් වෙන්න ඇති. ආයෙත් මිනිස්සු කටු ගේ හොරකම ගැන කතා කරන්න පටන් ගත්තා. මොකද කියනවනම් අපේ උතුම් පොලිසීය බඩුත් එක්ක හොරු අල්ලලා. හිතුවා මදි නීතියෙන් ගැලවිලා ඉන්න. දැන් ආයෙත් පට්ට ගහන්න මාතෘකාවක්. ප්‍රවෘත්ති වල දිගට හරහට මේ ගැන කිව්වා. පැයෙන් පැය යන ඒවගේ අලුත් අප්ඩේට්ස් දුන්නා.
මෙන මේ මාතෘකාව ඇවිළිලා තියන උදයක, මම වැඩට යනවා මගේ පුරුදු බස් එකේ. ගාට ගාට යන ගමනක්. මහ ලොකු සෙනගක් ඇත්තෙත් නෑ අඩු තරමේ සීට් ටික පිරෙන්නවත්. මම වාඩිවෙලා හිටියේ පිටිපස්සෙ සීට් එකට කලින් සීට් එකේ. හරියටම කිව්වොත් පෙම් මුල්ලට ඉස්සරහා සීට් එකේ. පෙම් මුල්ලේ හිටියේ ජෝඩුවක්. පෙම් කරාද දන්නේ නෑ, වයසත් තිස් ගණන් වල අග හරියේ වගේ. මේ දෙන්න දිගටම කතාව. මම ඇහුණා නෑහුනා වගේ කතාව, මට ඇහෙනවා වුනාට මම යනවය ආය ඔය දෙන්නෙක් කතා කරන ඒවට කන් දෙන්න.

ඔන්න මහ හයියෙන් සින්දු ගිය රෙඩියෝවේ ප්‍රවෘත්ති සිරස්තල යනවා. පපර පපර පෑ....

"කෞතුකාගාරයට පැන වටිනා කෞතුක භාන්ඩ  හොරකම් කර පුද්ගලයා පොළිසියට කොටුවේ. ඒ පිළිබද වැඩි විස්තර අටට ඇහෙන අපේ උදා ප්‍රවෘත්ති විකාශයෙන්.... බ්ලා බ්ලා බ්ලා...."

මෙන්න පිටිපස්සේ ජොඩුවගේ කතාව වෙනස් වුනා, එක පාරටම එතන හිටිය පිරිමියා ගැහැණියගෙන් අහනවා,

"ඈ...... කටු ගේ බිඳලද.......................?"

හදවතින්ම ශ්‍රී ලාංකිකයකු නොවේද....

පින්තූරය ඉස්සුවේ- 
http://colombogazette.com/wp-content/uploads/2012/04/colombo_national_museum1t1.jpg

හෝඩියේ ළමයින්ගේ පාසල් කට් කිරීම...

අද උදෙත් වෙනදාවගේම ටිකක් පරක්කු වෙලාමයි ඇහැරුනේ, කොහෙද මේ ජන්ගමේ තියනවනේ ජරා බොත්තමක් ස්නූz ද මොකද්ද කියලා, . එලාම් එකක් වදින වාරයක් පාසා ඕක තමයි එබෙන්නේ නිද්දෙන්ම.
කඩිමුඩියේ ලැහැස්තිවෙලා බස් හෝල්ට් එකට අවේ ඉක්මනින් වැඩට යන්න. පෞද්ගලික බස් විතරක් තියන පාරේ බස් යන්නෙත් උන්ට ඕනි වෙලාවට.  බස් එකක් තිබ්බෙත් නැති නිසා හෝල්ට් දෙකක් තුනක් එහායින් තියන පාසල ගාවට පයින්ම ගියේ ඔෆීසයට යන කාගේ හරි වාහනයක්වත් හමුවෙයි කියලා හිතාගෙන.

පාසල් ජීවිතයට සමු දීල අවුරුදු දහයකට ආසන්න උනත්, ඒ මතකයට හැමදාම ආදරෙයි. පාසලට ඇදෙන පොඩි උන් දකින කොට ආයෙත් ඒ මතක අතර තනි වෙනවා. හුගක් පොඩි එවුන් අම්මලත් එක්ක ඇවිල්ලා.
ලස්සන පොඩි කෙල්ලෙක් තාත්තගේ අතින් අල්ලන් ඉස්කෝලෙ එනවා. තාත්තට වෙලා ගිහින්ද කොහෙද. පොඩි එකා ඇදගෙන වගේ ගමන. කෙළි පොඩ්ඩ පස්සෙම ඇහැ දිව්වේ ඒකිගේ තිබ්බ හුරතලේට. 

පාසලට ටිකක් මෙහාට වෙන්න අම්මලා ටිකක් පොඩි කුමන්ත්‍රණයක, කුසු කුසුවක්. පිරිමි නම් එක්කෙනෙක් විතරක්ද් කොහෙද. එක වසරේ, දෙක වසරේ ඉන්න දරුවො තාම අතට හිර කරන්. 

අර කලින් කිව්ව පොඩි කෙල්ල එක්ක යන තාත්තා එතනින් යනකොටම , ගෑණු ගොඩේ හිටිය පිරිමි කෙනෙක් මොන මොනවාදෝ කිව්වා මේ තාත්තට. ටිකකින් තාත්තා පොඩි කෙල්ලගෙන් ඇහුවා මොකද කරන්නේ කියලා, ඉස්කෝලෙ යනවද කමක් නැද්ද වගේ දෙයක්, කෙල්ල ඔළුව වැනුවා. දෙන්නා ආයෙම යන්න පිටත් උනා. මගේ බස් එක ආවා. මමත් , අනිත් අම්මලත්, තාත්තලත් තමන්ගේ දරුවත් අරන් ආයෙත් බස් එකට ගොඩ වුනා.

අද හුගක් විට පාසලේ මොනවා හරි ඇති, ශ්‍රමදානයක් වගේ දෙයක්, එහෙම නැතිනම් පන්ති බාර ගුරුතුමා එන්නේ නැතිව ඇති. අම්මලාට කලින්ම පණිවිඩය ලැබිලා වගේ. ඒකයි දරුවෝ ටිකත් අරන් ආයෙත් ගෙදර එන්න පිටත් වෙන්න ඇත්තේ.

අපි පාසල් යන කාලේ අපි කම්මැලි කරත් අම්මලාම බලෙන් අපිව යවනවා ඉස්කෝලෙ. ශ්‍රමදාන, නිවාසන්තර තරග ඒ කාලෙදිවත් මේක වෙනස් වුනේ නෑ. මම මේ කියන්නේ ලොකු පන්ති වලදී නෙමෙයි, පොඩි එකේ , දෙකේ වසරවලදි වත්.

ඒක නිසා අපි හැමදාම පාසල් ගියා. ඉගනත් ගත්තා. දූවිලි නාගෙන සෙල්ලම් කරා. වැස්සෙම තෙමි තෙමි ගෙදර ආවා. වැස්සේ නැටුවා.
පාසලේ ඉදන් ගෙවල් ගාවට තියන හැතැම්මක විතර දුර තරණය කරන්න පැයතුන හතර ගත්තා. අපි නොඅදුනන එක ගහක් ඔය පාරේ දෙපැත්තේ තිබ්බේ නෑ.

ඉස්කෝලේ ශ්‍රමදාන දවසේ දාඩිය දාගෙන වැඩකරා. ශ්‍රමදානයක් මැදදි හම්බවෙන කහට එක, සීනි බනිස් එකෙ අමුතුම රහක් තිබ්බා. නිවාසන්තර ක්‍රීඩා දවස් වල ලොකු අයියලත් එක්ක හරි හරියට නිවාස හැදුවා. තුන හතර පන්ති වල ඉදිද්දිත් නිවාස හදන්න උණ බට හොයන්න ගම වටේ ඇවිද්දා. අපිට හෙම්බරිස්සාවකට එහා ගිය ලෙඩක් හැදිච්ච බවක් මතකයක් නම් නෑ.

අද, අම්මලා මේ හැම අත්දැකීමම ළමයින්ගෙම්න් බලෙන් උදුරා ගන්නවා. බාහිර වැඩක් කරන්න නිකමටවත් අවස්තාවක් දෙන්නේ නැහැ. අද ඒ ආයෙත් ගෙදර එක්කරගෙන ගිය පොඩි එවුන් ටික ගෙදර ගිහින් රූප පෙට්ටියේ යන කෝළමක් දිහා කට අරන් බලන් ඉදියි. හවස පන්තියට ටිකක් කලින් යයි.
හැබැයි ඉස්කෝලෙට ගිහින් ලබන අත්දැකීම් වලට මොකද වෙන්නේ. අම්මළාම පුරුදු කරනවා පාසල කට් කරන විදිහ. කර දඩු උස් වෙනකොට, කොල්ලෝ රංචු ගැහෙන කාලේ ආවාම කිසිම අමාරුවක් නැතිව පාසළ මග හරිනවා මේ පුරුද්ද හින්දම.

පවු ඒ පොඩි උන් ටික, අම්මලාගේ මෝඩ කම් නිසා ජීවිතේ කොපමණ කොටසක් නැතිකරගන්නවද. 



පින්තූරේ ඉස්සුවේ - http://www.sundayobserver.lk/2008/06/29/z_new350.jpg

වාහන හෝදන්න බොදු කොඩිය සුදුසුද?

අදත් වෙනදා වගේම කාර්යාලයට එන්න බස් එකට නැගලා වම් අත පැත්තේ සීට් එකක් කොණටවෙන්න වාඩි වුණේ, පැයකට ආසන්න ගමන නිවී සැනසිල්ලේ යන්න. මොර දෙන බස් එකේ රේඩියොවත් හිසරදයක් උනත් ඒ ගැන නොසිතා ජනේලෙන් එළිය බලන් ආවේ නිකමට වගේ, කොහොමත් සතියට දවස් පහක් යන පාරේ ආය අමුතුවෙන් බලන්න දෙයක් ඇත්තෙත් නෑ.

කොහොමත් කොට කොට යන බස් එක එක තැනකදී බස් හෝල්ට් එකකදී නතර කෙරුවා. එතන පාර අයිනේ පොඩි ගෙදරක්, මිදුලේ නිල් පාට ත්‍රී වීල් එකක්. ඊයේ වැස්සට අහුවෙලාද කොහෙද උදේ පාන්දරම ත්‍රී වීල් එක හෝදනවා. සරමත් කැහැපට ගහ ගත්ත, උඩු කය නිරුවත් මනුස්සයෙක්. රියදුරු ආසනය ගාව තෙත බරිත  පාට පාට රෙද්දි කෑල්ලක් තියනවා. බස් එක අද්දනකොටම ත්‍රී වීල් එක හෝදමින් හිටි මනුස්සයා, අර රෙදි කෑල්ල අරගෙන චුට්ටක් දිග ඇරලා, වැඩි වතුර මිරිකලා අයෙත් ත්‍රී වීල් එක පිහදන්න ගත්තා. එතකොටම තමයි මම මේ අදුනා ගත්තේ මොකද්ද කියලා, " බෞද්ධ කොඩියක්".
මොහු ත්‍රී වීල් එක පිහ දාන්නේ මේ ෂඩ් වර්ණ බෞද්ධ කොඩියෙන්. හිතට මහ අමුතු හැගීමක් ආවේ ඒක් දකිනකොට. 
ඒ පුද්ගලයා පෙනුමෙන් සිංහල වගේ, ආගම නම් කුමක්ද් දන්නේ නෑ. ඒත් ඒ අපේ කම කියන සංකේතයක්.

පහුගිය දවස් වලදීත මූණ පොතේ අපේ ජාතික කොඩිය රෙද්ද වගේ ඇදගෙන ඉන්න ක්‍රිකට් උම්මත්තිකාවකගේ චායාරූපයක් හුවමාරු වුනා.
මට අහම්බෙන් වගේ මීට අවුරුදු ගානකට කලින් ලංකාවේ ජාතික කොඩිය සම්බන්දයෙන් ඇති ව්‍යවස්තාවක් කියවන්න ලැබුනා, ඒකේ මේ කොඩිය පරිහරණය කිරීම ගැන ඡේද කීපයක් තිබ්බ මතකයි. ඒ අනුවනම් අපි දකින බොහෝ දේ වැරදියි. ජාතික කොඩිය ඇදුම්ක ලෙස භාවිතය, නියමිත සමානුපාතියට නොමැතිව තිබීම,සෘජුකොණාස්ස්‍රාකාර හැඩය ඇර වෙනත් හැඩ , කොඩිය භාවිත කරන උස සහ තවත් බොහෝ දේ එහි තිබ්බ මතකයි.

මේවා පොතට පමණක් සීමා නොවී ජාතික කොඩිය හා බෞද්ධ කොඩිය දුර් භාවිතය පිළිබද නීති ඉදිරියේදි වත් ක්‍රියාත්මක විය යුතුයි, 

හැබැයි මේ වැඩ පිළිවල ආරම්භ කරන විදිය ගැන නම් ප්‍රස්ණයක් නැත්තේ නැහැ, 

ඇමරිකාවේ නම් මේ ජාතික කොඩිය ඇදුමක් ලෙස භාවිතා කිරීමට තහනමක් නෑ කියලා තමයි අහලා තියෙන්නේ, ( 100 % විශ්වාස නෑ , කවුරු හරි මා වැරදිනම් නිවරදි කරන්න ) 

දැන්ම ප්‍රතිකර්මයක් නොයෙදුවොත් තව කාලයක් යනකොට ලංකාවේ කොඩියටත් වෙන්නේ මේ සැන්තෑසියම තමයි.

පින්තූර ඉස්සුවේ - 

http://www.sundaytimes.lk/120429/images/cafe-1.jpg

http://srilankaxnews.com/images/MR_satakaya.jpg

සන්ණාලිය නංගා දෙස නොබලන් වපරැසකින්...!

අම්මා බදු පෙම්මාදර සම්මා ගුණ පිරිපුන්, 

එම සන්ණාලිය නංගා දෙස නොබලන් වපරැසකින්...!

ලියන්න මාතෘකානම් කීපයක් තිබුනත් තියන රාජකාරිත් , වැඩිමනත් තියන කම්මැලි කමත් හමුවේ ලිවීම නම් දිනෙන් දින පස්සට යනවා.
ඒ අතරේ මම රූපවාහිනියේ කීප වරක් දැක ඇති, ඉතා ආසා කරන ගීතයක් ජංජාලේ කරක් ගහද්දී මුලිච්චි වුනා.
මේ ගීතය ආචාර්ය අජන්තා රණසිංහයන් විසින් රචිත, වික්ටර් රත්නායක ගායන ශිල්පියානන් ගායනා කරන ගීතයක්.
සමාජයෙන් කුඩම්මාගේ සැලකිලි ලබන අපේ සන්ණාලි නංගිලා ගැන රචිත අපූරු ගීතයක්, අපුරු පද මාලාවක්. මේ "ගාමන්ට් කෑලී" කියලා දෙකයි පණහේ තත්වයට දාලා කතා කරන මේ දිරිය ලදුන්ට පිං සිද්ද වෙන්න ලංකාවත් ටිකක් හිස කෙළින් තබන් ඉන්නවා. මොවුන් ගැන ලියැවුණ ලිපි බොහෝ ඇති නිසා දැන් මේ ගීතය රස විදින්න.

ඔබට මේ රූප රචනය ගැනත් අනිවාර්යෙන් යමක් කියන්න ඇති, මටනම් මෙය කොතෙක් බැලුවත් ඇති නොවන රූප රචනයක්.

මගේ ගානේ මේ තවත් සන්ණාලි නැගණියන් ගැන කියවුන සුනිල් එදිරිසිංහ මහතා ගායනා කරන ගීතයක් 

කාකි කලිසමද, ජම්පරේ ද?

කලින් පෝස්ටුව  "වැල වරකා කරයි හා තවත් කතා" ලියැවෙන කොටම මේ ටොරින්ටන් ඒකෙ උන පොඩි සිදුවීමක් මතක් වුනා.

මීට අවුරුදු කීපයකට කලින් දවසක මගේ ගජයෙක් වුන බංඩට ගන්න ඕනි වුනා කලිසමක්. ගෙදෙට්ට වෙලා ඔහේ ගත කරන කාලේ නිසා යාළුවෙක් ඇදුමක් ගන්න එකත් දවසම ගත කරන්න හොද හේතුවක්. මටත් ආරධනා ලැබුනා මේ කලිසමක් තේරිමේ මහත් බැරෑරුම් සංග්‍රාමයට එකතු වෙන්න.

කොහොමත් සල්ලි භාගේ අතේ ගැවසුනේ නැති , ගෙදරින් යැපෙන කොල්ලෝ වුන අපි අපේ සංග්‍රාමය පටන් ගත්තේ ටොරින්ග්ටන් එකෙන්. මම කලින් පෝස්ට් එකේ කිවුවා වගේ මේ ටොරින්ටන් උඩ තට්ටුවේ බිම ගොඩ ගහගත්ත ඇදුම් බොහොම ලාභෙට විකිණෙනවා. අපිත් හොස්ස දැම්ම මේ පැත්තට. වෙළදුන් දෙතුන් දෙනෙක් ගාවට ගිය බංඩා එක වෙළෙන්දෙක් ගේ ගාව නැවතිලා කලිසමක් අතට ගත්තා. කලිසම කාකි පාට කලිසමක් (ඔව් ඔව් අපේ පොලිස් මාමලා අදින පාට.)  

බංඩා - අයියා මේ කලිසම කීයද?

කඩේ අයියා - ආ ගන්න මල්ලී ඕක@#* (ගානක් කිව්වා)

මම-  ඒයි උඹ ඕක ගන්නද යන්නේ , ඈ යකෝ ඕක නිකන් පොලිසියෙන් උස්සපු කලිසමක් වගේනේ ( මූ මාව එක්කරගෙන ආවෙත් ඔය වැඩේටනේ)

බංඩා - ඒක තමා නේද බන්, හරි නෑ නේද

දැන් තමන්ගේ වෙළදාම කැඩුන එකට කඩේ අයියට (කඩේ කිව්වට , පේමන්ට් එකේ රෙදි ගොඩ ගහන් ඉන්න ) තද වුනා.

මම බංඩට පෙන්නුව තව ක්‍රීම් පාට කලිසමක්, මචන් බලපන් අරක හොදයිද කියලා.

මල පැනලා හිටි කඩේ අයියා ගත් කටටම කියපි

"ආ මල්ලි ඒක ජම්පරයක් වගේ , ඒක හරියන්නෙත් නෑ "

එන පොට හොද නෑ වගේ, ගුටි සුවද දැනෙන්න පටන් ගත්ත, අපි දෙන්න සුටුස් ගාලා එතනින් මාරු වුනා.

පින්තූරය ඉස්සුවේ -  http://www.sundayobserver.lk/2011/12/25/fea04.asp

වැල වරකා කරයි සහ තවත් කතා

පටන් ගත්තා උනත් මේ කම්මැලිකමත් එක්ක බෑනේ මුකුත් කරන්න.
කම්මැලි කම පැත්තකින් තියලා යන්නේ මම මේ වටරවුමේ  පොඩි කයියක් ගහන්න අපේ ලංකාවේ මාර්කටින් ගැන.

ඔය උඩින් දාල තියන එක අපි හුග දෙනෙක් අහලා තියනවා නේ.
"වැල වරකා කරයි " කියලා විකුණන්නේ මොනවද කියලා. අපේ මාතලන් ගොයියත් , ඒතුමාගේ හිට් වුණ "කොමු පිළි" කතා සීරිස් එකේත් ඔය ගැන සදහනක් තිබ්බ මතකයි.

එතකොට "අල බතල කරයි" කියලා විකුණන්නේ ජොක්කු නේ.

ඔය උඩින් කිව්ව කතා දෙකනම් මම කවුරුත් වෙළෙන්දෙක් කියනවා අහලනම් නෑ, හැබැයි මම මේ පෝස්ට් එක දාන්න හිතුවෙ මීට කාලයකට කලින් මම අහපු කාරණයක් මතක් වෙලා.

මෙතන ඉන්න බොහෝ දෙනෙක් නුවර "ටොරින්ටන් වෙළද සංකීර්ණය" ගැන දන්නවා ඇති. නොදන්න අයට ඒක නිකන් පොළක් වගේ තැනක්. කුඩා වෙළොන්දෝ ගොඩක් ඉන්න, ළගින් ගියත් කඩේ ඇතුලට බලෙන් කතා කරලා ගන්න විදිහේ තැනක්. (හැබැයි කොටුවේ තියන කඩ තරම්නම් බරපතල තත්වයක් නෑ). කාලයක් තිස්සේ මේ ටොරින්ටන් එක උඩ තියන කොටසෙත් වෙළද කටයුතු කෙරුනා. ඇත්තටම මේක බංකු ටිකක් දාල, ගස් වවලා එහෙම තියෙන්නේ ටිකක් පාර්ක් එකක් වෙගේ වෙන්න. හැබැයි එතන වැඩිහරියක් හිටියේ වෙළදුන් හා හිඟමන් යදින්නන්. මීට අවුරුද්දකට එක හමාරකට කලින් මේතන හිටිය වෙළදුන්ට ස්ථාන මාරුවක් ලැබුනා නුවර අලුත් වාහන නැවතුම්පොළේ (සිංහළෙන් කිව්වොත් කාර් පාර්ක් එකේ) උඩ කොන්ක්‍රීට් ස්ලැබ් එක උඩට. එතනට බඩුවක් (භාන්ඩයක් - ඇදුම් තමයි තිබ්බේ වැඩි හරියක්) ගන්න යන මිනිස්සුන්ට වෙනමම යන්න ඕනි. ඒක  නිසා වෙළෙදුන්නම් එච්චර කැමැත්තක් තිබ්බේ නෑ මේ වැඩේට. මොකද කලින් වගේ පාරේ යන මිනිස්සුන්ට බලෙන් ඇදුම් ඇඟේ ගහන්න උනේ නැති නිසා.

දැන් මේතන හිටි වෙළෙන්දන්ට ප්‍රස්නයක් ආවා කොහොමද අලුත්තැනට මහජනතාව හුරු කරන්නේ කියලා. එයට ඔවුන් අලුත් පිළියමක් යෙදුවා. 
ඔවුන් එක මනුස්සයෙක් යෙදෙවුවා කලින් ටොරින්ටන් ගේට්ටුව ගාවට. ඔහු ලොකු කුඩයකුත් ඉහලගෙන , ඉස්සර ඉස්කෝල වල ගහන බෙල් එකකුත් ගහමින් මිනිස්සුන්ට අලුත්තැනට යන්න පාර කිව්වා. ඒ වෙනකොටත් ඊ තල වලින් යන මාරගය ලකුණු කරලා තිබ්බේ.

මේ තියෙන්නේ මහනුවර ටොරින්ටන් වෙළද සංකීර්ණය

 ( බෙල් එක ගහමින් හිටියේ හරියටම මේ පින්තුරේ කුඩයක් තියන කණුවට නෙවේ අනිත් ගේට්ටු කණුවට හේත්තු වෙලා, ඔය විදිහම කුඩයක් ඉහලාගෙන.
අනිත් කෑ ගහපු කොල්ලා හිටියේ පින්තූරේ කුඩේ තියන තැන පේමන්ට් එක පැත්තට වෙන්න පහළ තියන කඩ වලට පාර පෙන්වමින් )


ටොරින්ටන් එක ගැන දන්න අය දන්නවා එය මහල් දෙකකින් ( ඇතටම පාර මට්ටමට පහළින් තිබ්බ එක මහලයි, කලින් සිද්දිය සිදුවුන ඒ මහලේ කොන්ක්‍රීට් ස්ලැබ් එකයි ) සමන් විත බව. ටික දවසකින් මේ බෙල් එක ගහන මනුස්සයට ප්‍රතිවාදියෙක් පහළ කඩ හිමියන් විසින් යොදවලා තිබ්බ. අන්න ඒ මනුස්සයා ( ඇත්තටම කොල්ලෙක්,  කලින් බෙල් එක ගහ ගහ හිටියේ සරමක් ඇදගත්ත බුලත් විටක් කාපු මනුස්සයෙක්) මිනිසුන්ට කෑ ගහපු විදිහ කියන්න තමයි මම මේ මෙච්චර මහන්සි වුනේ. එය හරිම සුන්දරයි, ඒ වගේම හරිම ඇට්ට්‍රෑක්ටිව්. මේ කොල්ල කෑ ගහනව මෙහෙම

" ඉහළන්ට කුඩ නෑ, හොල්ලන්ට ටක නෑ- ඒ හින්දා ගණන් නෑ " 

ඇදුමක් ගන්න යන්න හිතෙනවා නේද පින්වතුනි.

ප:ළි - 
මට කතා කීමේ මහ හැකියාවක් නෑ. අඩුපාඩු පෙන්නලා දුනොත් ඉතා සතුටින් බාර ගන්නවා. 
සිංහළෙන් මෙච්චර දිගට ලීවේ සෑහෙන කාලෙකට පස්සෙ ( මතක හැටියට උ/පෙ වළින් පස්සෙමද කොහොද, එතනම අවුරුදු 8 -9 ක්) ඒක නිසා සෑහෙන වැරදි ගණනාවක් ඇති. 

පින්තූරය ඉස්සුවේ -  http://www.nethsaralanka.org/index.php/Kandy---The-World-Heritage-City/Kandy-Torrington-Shopping-Complex

වටරවුමේ පළමු හමුවීම

ම්.. ම්.. ම්...
පටන් ගන්න ගියපු කාලයක්,
මම මේ බ්ලොග් කියවිල්ල පටන් ගෙන සෑහෙන කාලයක් වෙන්න ඕනි. ම්ම හිතන්නේ 2009 අවුරුද්දේ විතර ඉදගෙන. කලින් පාවිච්චි කලේ වෙන නමක්. ඒත් මේ ළගකදී ඒ නම වෙනස් කරලා මේ "මුදියන්සේ" කියන නමට බැස්සා, ඒක එක අතකින් මට පරම්පරාවෙන් උරුම වුනු නමේම කොටසක්.

මේ දිනවල බරපතල වැඩ අහේනියක් මුහුණ දීලා ඉන්නේ, වස කම්මැලියි. ඒත් හිතටනම් නිවනක් නෑ, යකා ගේ කම්මල වගේ. හරි හිස් බවක් දැනෙන්නේ. හිස් කමට කෙල්ලෙක්ගේ සම්මබන්දයක් තියනවද කියලා අහන්න ඕනි නෑ, අනිවාර්යෙන්ම සම්බන්ධයි. උදේ ඉදන් බ්ලොග් කියවන ඒක තමයි මේ දවස් වල කරන්නේ. පරණ පොස්ට් හොය හොය කියවනවා. කාගේ හරි බ්ලොග් රෝළක එල්ලලා තියන බ්ලොග් හොය හොය යනවා කිය්වන්න. මේක කොටන්න ගත්තෙත් එහෙම හොයලාකියවන්න දෙයක් නැති කමට ඇති වුන පාලුව මකා ගන්න.  මට මතක විදිහට මම මේ "වට රවුම" කියන නම තෝරාගෙන තීම් එකක් හොරකන් කරගෙන මේ වැඩේට ලැහැස්ති වුනේ අවුරුදු දෙකකට විතර කලින්. පේනවනේ පෝස්ට් එකක් දාන්න ගියපු කාලය. මම කලින් කරගෙන ගිය බ්ලොග් එකත් පෝස්ට් 25 කින් නතර වෙළා, අන්තිම එක දාල තියෙන්නේ 2010 අවුරුද්දේ දවසක. හිතනවා මේකවත් කරගෙන යන්න දිගටම.
බලමු, ඔබලාගේ සහයෝගය ඕනි වෙයි මේ වැඩෙට. ඔබගේ කොමෙන්ට් එකක් මාව දිරිමත් කරාවි ඉදිරියට කරගෙන යන්න.
එහෙනම් යාළුවනේ අපි එදිරියට මේ වටරවුමෙත් නතර වෙලා බළමු.